Predikanten en pastoraal medewerker

Ds. Hendrik Betting

Op zondag 9 oktober heb ik intrede gedaan in de Protestantse Gemeente Stadskanaal, tijd om iets over me zelf te vertellen. Nabij en in Emmen heb ik de eerste 22 jaren van mijn leven doorgebracht. Mijn vader was boer en omdat de gemeente Emmen ging uitbreiden, verhuisden we in 1969 van Noordbarge naar de Ruilverkaveling wat nu de Delftlanden is. Zoals gebruikelijk op een boerderij werd er van mij verwacht dat ik meehielp op de boerderij. We hadden een gemengd bedrijf, dus molk ik in de weekenden de koeien, zette de bieten op één en deed allerhande trekkerwerk. Onze boerderij was een zoete inval en mensen van allerlei pluimage dronken eindeloos veel koffie bij ons en aten tussen de middag mee van de warme maaltijd. De voertaal was altijd Drents, zelfs als er Randstedelingen aan tafel zaten, mijn vader wilde het niet anders. Ik volgde in Emmen de Pedagogische Academie, waar ik het bracht tot volledig bevoegd onderwijzer. De P.A. was voor mij echter een opstapje naar de universiteit. We verhuisden naar Tolbert vanwaar uit ik de vooropleiding Latijn en Grieks aan de theologische faculteit volgde. Ondertussen verhuisden we al weer, nu naar een oude, lekke, koude, maar romantische pastorie in Oostwold (Westerkwartier). Daar woonden we gratis omdat ik daar als ‘lerend ouderling’ pastoraal werk deed, catechisatie gaf en op den duur ook (eerst nog ‘illegaal’) preekte. Eigenlijk was het één grote stage van vier jaar onder de hoede van de predikant van Hoogkerk.

Na theologie gestudeerd hebben aan de Rijks Universiteit Groningen, werd ik op 8 januari 1989 predikant in Halle in de Achterhoek. Een agrarisch dorp, met wat buurtschappen en zo’n 1500 gemeenteleden. Daar zijn onze twee zonen geboren. Na ruim vier en een half jaar vertrokken wij vandaar naar Texel, dat wij goed kenden omdat een vriend van mij daar predikant was van Den Burg. Wij kwamen te wonen in Den Hoorn, alweer in een grote oude pastorie met van die lange gangen. Op Texel werd onze dochter geboren. Voor de kinderen was het een veilig en heerlijk paradijs. Als de school uitging en het was strandweer, lekker naar het strand en op klompen spelen in de enorme tuin of op straat, want daar gebeurde toch niets. Op Texel had ik alle vrijheid om te experimenteren in de kerk en vond ik mezelf uit als predikant. Het omgaan met toeristen vond ik een heel bijzondere ervaring, al was het alleen maar om al die verschillende kerkelijke achtergronden die ik op zondag voor mijn neus had. Soms ook was toeristenpastoraat hard nodig.

Ook weer na ruim vier en een half jaar vertrokken we naar Winterswijk. Heel wat anders, plotseling een gemeente met vier predikanten en een ouderenpastor en dan ook nog drie gereformeerde collega’s waar we nauw mee samen werkten. Daar heb ik met bekende organisten de kerkmuziek en grote componisten beter leren kennen. Ook was het daar de tijd dat de mond-en-klauwzeer uitbrak, ik heb me daar sterk bezig gehouden met de veeboeren die daar mee te maken kregen en was lid van een regionaal oecumenisch platform voor kerk en landbouw.

Van Winterswijk na bijna zeven jaren naar Vlissingen, terug naar de kust, dit omdat we ontdekt hadden dat de kinderen daar het beste gedijden. Als ik daar in de tuin van de pastorie stond (nu een gewoon rijtjeshuis), kon ik de branding van de zee horen. In Vlissingen waren we met drie predikanten en oorspronkelijk waren er vijf kerkgebouwen. Al snel bleven er drie gebouwen over. (en door de doorzettende ontkerkelijking  is er nu nog maar één predikant, met één kerkgebouw.) In Vlissingen zijn we o.a. Choral Evensongs gaan organiseren in de grote of Sint Jacobskerk. Vlissingen was ook meteen mijn eerste gemeente waar ik Protestants Predikant werd. Een bijzonder jaarlijks evenement was de dienst met en voor zeevarenden, Vlissingen is immers een havenstad. Zo nu en dan was ik ook in de haven te vinden bij “Mission to Seafarers”. Ook de drugsproblematiek die in de minder goede buurten speelde heeft mij daar bezig gehouden.

Na bijna zeven jaar verhuisden we naar Sassenheim daar heb ik ruim dertien jaar met plezier gestaan. Het jeugdwerk was daar mijn extra aandachtspunt, zo heb ik samen met de jongerenraad Avondmaalscatechese voor basisschoolleerlingen opgezet en een aantal advents -en veertigdagenprojecten geschreven. Oorspronkelijk waren we met drie predikanten maar nadat de oudste met emeritaat ging waren we na tien jaar nog met z’n tweeën. In Sassenheim kreeg ik contact met mijn huidige vrouw Karin, die toen in Schoonoord woonde. Karin heeft twee dochters. Vanuit het contact ontstond een relatie en op 4 juni 2016 zijn we gehuwd in Assen en op 4 september van dat jaar is op zondagochtend in het midden van de gemeente ons huwelijk kerkelijk bevestigd en ingezegend. Karin bleef eerst nog werken als lerares in Emmen, waar ze ook een huis had. Gelukkig duurde het ‘latten’ niet lang en vond ze werk in Sassenheim. We gingen wonen in Leiden, maar hielden het huis in het noorden, nu in Ter Apel, wel aan, zodat we naar onze familie konden in Drenthe, zonder te hoeven logeren ofzo. En eigenlijk dachten wij en ook de PG Sassenheim, dat dat zo wel zou blijven tot mijn emeritaat.

Maar toen belde Jan Frankema en kon ik de roep van Stadskanaal niet weerstaan. Nou ja de rest van het verhaal kent u. Ons huis in Ter Apel is nu de hoofdvestiging en ons huis in Leiden gebruiken we om onze kinderen en vrienden in die regio te kunnen bezoeken. Inmiddels hebben we samen vier kleinkinderen en eind dit jaar en begin volgend jaar, komen er, als alles goed gaat, nog twee bij, één in Grolloo en één in Sassenheim. Karin werkt nu aan het ‘Drenthe college’ in Emmen, voor haar een bekende school waar ze tot voor vier jaar gewerkt heeft als docent ‘Zorg en Welzijn’.

Als gemeentepredikant ben ik altijd een allround predikant geweest en pakte het werk op, wat op mijn weg kwam. Natuurlijk vind ik het ene leuker dan het andere in het predikantschap, maar dat heeft iedereen die een baan heeft. Mijn taak als predikant van Stadskanaal zie ik vooral als verbinder. Wat er ook gebeurd is, samen zijn we de gemeente van Jezus Christus. Of anders gezegd, de kerk is niet van Hendrik Betting of van wie dan ook, maar van Jezus Christus. In dat besef wil ik graag samen met u aan de gemeente bouwen. Ik ben blij dat ik Jenny Louissen, Josee Veldkamp en Jan Vaessen als  directe collega’s om me heen heb. We hebben elkaar nu een aantal keren ontmoet en het klikt goed, samen willen we werken aan de opbouw van de Protestantse Gemeente Stadskanaal.

Ik moet nog veel ontdekken, want de ‘inrichting’ van de gemeente en u als gemeenteleden zijn nieuw voor mij. Gelukkig gunnen de kerkenraad en de collega’s mij de tijd om te wennen. Ook voor mij zelf zoek ik naar een manier om een goede balans te houden tussen werk en privé, daarom probeer ik, calamiteiten daargelaten, de vrijdag zoveel mogelijk vrij te houden.

Ik zie uit naar een goede en vruchtbare tijd in uw midden!

Vriendelijke groet!
Hendrik Betting

Telefoon 0599-215479

Telefoon 06-22576459

Ds. Jan Chr. Vaessen

Graag wil ik via deze weg mezelf even aan u voorstellen als nieuwe (tijdelijke) dominee. De Protestantse Gemeente Stadskanaal heeft mij gevraagd om tijdens de vacaturetijd  voor 14 uur per week bijstand te verlenen in het (crisis)pastoraat en dat doe ik graag. Op 1 januari 2018 ben ik als gemeentepredikant met emeritaat (pensioen) gegaan, daarvoor ben ik bijna 30 jaar voor 50% predikant van de Protestantse Gemeente van Gasselte geweest.  Naast het predikantschap ben ik ook op verschillende plekken docent geweest, waaronder 14 jaar docent godsdienst aan het Ubbo Emmius in Stadskanaal, en verzorg ik nog leergangen in de retorica. Ook ben ik als predikant van Gasselte meerdere malen voorgegaan in kerkdiensten in Stadskanaal. Helemaal onbekend is Stadskanaal dus niet voor mij.

We hebben het in Gasselte heel erg naar onze zin gehad, logisch natuurlijk anders blijf je niet zo lang – bijna 30 jaar dus – op dezelfde plek als dominee. Onze kinderen zijn er opgegroeid en ze hebben er een fantastische jeugd gehad met veel ruimte en dieren om zich heen, veel vriendjes en vriendinnetjes in het dorp, dicht bij de natuur en gevoed door de Drentse no nonsens mentaliteit. Ook kerkelijk voelden we er ons heel erg thuis en daarom hebben mijn vrouw Thea en ik besloten om na mijn emeritaat in Gasselte te blijven. We wonen nu natuurlijk niet meer in de oude pastorie, maar  in een fijn huis aan de rand van het dorp met het bos als achtertuin.

Als gemeentepredikant beviel het mij prima om vaste dagen in de week te reserveren voor het werk in de gemeente. In Gasselte waren dat de maandag en de vrijdag en ik hield zodoende ook nog tijd over voor mijn overige werkzaamheden. Voor mijn werk in Stadskanaal ben ik hetzelfde van plan, maar ik weet uit ervaring dat zo’n strakke indeling met betrekking tot crisispastoraat wat moeilijker ligt. Jenny Louissen en ik houden daarom ook nauw contact met elkaar en we springen voor elkaar in als dat nodig is. En verder is een beetje flexibel zijn natuurlijk ook een groot goed. Het crisispastoraat heb ik altijd als zeer dankbaar deel van het werk van predikant ervaren en ik ben dan ook blij dat ik er de komende tijd weer een steentje aan kan bijdragen.

Met een warme groet

En – wie weet – tot ziens in Stadskanaal